Begin januari 1944 moesten de Nederlandse officieren in het krijgsgevangenenkamp Stalag 371 Stanislau verhuizen, want het front naderde. De groep van ruim 2000 militairen ging op transport naar Duitsland, Oflag 67 Neubrandenburg. Voor de Nederlanders een ideale mogelijkheid om te ontsnappen.
Tientallen gevangenen deden pogingen om in het kamp achter te blijven om vervolgens als de bewaking vertrokken was te ontsnappen. 119 man sprongen uit de trein. Helaas niet altijd zonder gevolgen:
-Luitenant de Bruin werd beide beden afgereden door een trein, toen hij bewusteloos was gevallen.
-Luitenant Derks werd neergeschoten tijdens een ontsnappingspoging.
-11 achtergebleven gevangenen werden door de Duitsers gepakt, en uit wraak via concentratiekamp Groß-Rosen naar Mauthausen gestuurd waar ze vermoord werden.
-Bijna alle gevangenen werden weer opgepikt en naar het kamp gebracht.
Sergeant Lunenberg was geen officier, maar hij wilde trouw blijven aan zijn superieuren en ging daarom vrijwillig mee in krijgsgevangenschap. Voor de oorlog was hij wapenmeester, hij had een opleiding gehad bij de Artillerie Inrichtingen van Hembrug, die ons leger voor de oorlog van wapens voorzag en was een vakman van formaat. Tijdens zijn krijgsgevangenschap heeft hij de ontsnappingsorganisatie in het kamp, de zogenaamde Reisvereniging, uitstekende diensten bewezen. Zo vermaakte hij honderden tafelmessen door de dikke achterkant tot fijn geslepen zaagjes te maken. Hiermee kon de zijkant van een wagon open gezaagd worden voor een sprong uit de trein. De brutaliteit van de Nederlanders was groot. Een gehele wagon liep leeg, talloze gaten werden gezaagd waaronder een zo groot als een deur en er werd zelfs een gat gezaagd in een wagon waar een Duitse bewaker zat. Andere gevangenen leidden hem af door hard te zingen en vervolgens werd er gezaagd en konden twee man springen. Onderstaand exemplaar is afkomstig van de sergeant Lunenberg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten